Öncelikle şunu belirtmeliyim ki, cinlerin bütün türlerinin kendi aralarında veya diğer türlerle anlaşmaları için sese ve özel bir lisana ihtiyaçları yoktur.

Ademoğullarının cinlerle temasını sağlama yollarından biri olan seslerde de bir takım özellikler vardır. Bu ses sistemi bizim alfabemizle yorumlandığında daha çok sessiz harflerle ifade edilebilecek sesler içerirler. Okunuş şekilleri ise daha önce Amazonlar'ın yaptığı gibi gırtlaktan çıkan sesler şeklindedir. Bu sesler topluluğundan oluşan kelimelere mana verilmeye kalkarsa en yakın diller Akadça veya Köktürkçe, Ural-Altay dil grubunda az da olsa manalandırılabilir.

Büyük olasılıkla bu manası olan kelimeler, Adem'den önce bu türlerin sınırlı sayıda maddeye verdikleri ya da çağrışım yaptıkları (rüzgar sesi, su sesi, ateşin rüzgarla parlaması, ağacın devrilirken sesi, fokurdamalar v.b.) seslerdir. Bu bir dildir. Ve bu dili yeryüzünde sınırlı sayıda yazabilen ve yazıya aktarabilen, konuşan (kısa cümlelerle) gruplar vardır. Bazıları ise Hz. İsa döneminde konuşulan Aramice dili ile insanlarla iletişim kurarlar.

Bu gruplar, Cadılar, Büyücüler, Aradakilerdir.

Kanyak :  Vikipedi